کلمه "خوش‌بینی" در زبان فارسی به معنای دیدگاه مثبت و امیدوارانه است. در اینجا به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. نحوه نوشتن: کلمه "خوش‌بینی" باید به صورت ترکیبی نوشته شود و از حرف "ب" در وسط آن استفاده شود. به همین دلیل باید با یک خط فاصله (hyphen) بین "خوش" و "بینی" نوشته شود.

2. تلفظ: این کلمه به صورت "khush-binī" تلفظ می‌شود که "خوش" به معنای خوشحال و "بینی" به معنای دیدن یا نگاه کردن است.

3. نوع کلمه: "خوش‌بینی" یک اسم است و به حالت خاصی از تفکر یا نگرش اشاره دارد.

4. مشتق‌ها: از این کلمه می‌توان مشتق‌های مختلفی ساخت، مانند "خوش‌بین" (صفت) که به معنای فردی است که خوش‌بینی دارد یا به ویژگی خوش‌بینی اشاره می‌کند.

5. استفاده در جمله: این کلمه می‌تواند در جملات به شکل‌های مختلفی استفاده شود، مثلاً:

   • "او همیشه با خوش‌بینی به آینده نگاه می‌کند."
   • "خوش‌بینی می‌تواند به بهبود روحیه افراد کمک کند."
6. نکته‌های نگارشی: در نوشتن متن‌های رسمی، استفاده صحیح از کلمات و رعایت قواعد نگارشی بسیار اهمیت دارد. به عنوان مثال، در متون علمی و ادبی، باید از کلمات درست و معانی دقیق آنها استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل صحیح و موثری از کلمه "خوش‌بینی" در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. با وجود چالش‌های فراوان، او همیشه با خوش‌بینی به آینده نگاه می‌کند و امیدوار است که روزهای بهتری در پیش باشد.
2. خوش‌بینی او نسبت به زندگی نه تنها به خودش، بلکه به اطرافیانش نیز انرژی مثبت می‌دهد.
3. در جلسات تیمی، خوش‌بینی یکی از عوامل کلیدی در ایجاد روحیه همکاری و انگیزه بالا بین اعضا بود.