عبارت "رسیدی نامه بده" از دو قسمت تشکیل شده است: "رسیدی" و "نامه بده". در اینجا به بررسی قواعد نگارشی و گرامری در این عبارت می‌پردازیم:

1. فعل: "رسیدی" فعل "رسیدن" به زمان گذشته است که با ضمیر "تو" در ارتباط است. به همین دلیل، اگر بخواهیم به طور کامل و رسمی‌تر این جمله را بیان کنیم، می‌توانیم بگوییم: "تو رسیدی".

2. اسم: "نامه" یک اسم است و در اینجا به معنای یک پیام یا سند نوشتاری است.

3. فعل امری: "بده" از فعل "دادن" در فرمت امری است. به معنای درخواست ارائه یا تحویل نامه است.

4. نشانه‌ها: برای نگارش صحیح، بهتر است که در جملات از ویرگول یا نقطه استفاده کنیم تا جملات جدا و مفهوم‌تر شوند.

5. قواعد نگارشی: اگر بخواهیم جملات را در قالب‌ بهتری بیان کنیم، می‌توانیم به شکل زیر بنویسیم:
   • «اگر رسیدی، نامه بده.»

این جمله به لحاظ نگارشی و معنایی واضح‌تر و بهتر است، زیرا از نشانه‌های نگارشی مناسب استفاده شده و ارتباط بین دو جمله واضح‌تر است.