کلمه "گوش مخملی" به‌طور کلی به دو بخش تقسیم می‌شود: "گوش" و "مخملی". در اینجا به قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این ترکیب می‌پردازیم:

1. تعریف و کاربرد:

• "گوش مخملی" به معنای نوعی گوش (معمولاً در اشاره به یک نوع خاص از گوش یا حیوان) است که ظاهری نرم و لطیف شبیه به مخمل دارد. این اصطلاح ممکن است در ادبیات، شعر، یا توصیف‌های عامیانه استفاده شود.

2. قواعد نگارشی:

• نقطه‌گذاری: در نوشتن جملات، اگر "گوش مخملی" در وسط جمله بیفتد، باید به قواعد کلی نقطه‌گذاری (نظیر ویرگول و نقطه) توجه شود.
• رایج بودن: در کارهای ادبی، این اصطلاح معمولاً به‌عنوان یک صفت و موصوف به کار می‌رود، پس باید به توافق بین آن‌ها توجه شود.
• کتاب‌نویسی: در نوشتار علمی یا رسمی، توجه به منابع معتبر و اصطلاحات صحیح حائز اهمیت است.

3. نوشتار صحیح:

• کلمه "گوش" مختص به صورت مفرد است. اگر بخواهید از صورت جمع استفاده کنید، باید به شکل "گوش‌ها" تغییر یابد.
• "مخملی" به‌عنوان صفت در نظر گرفته می‌شود و به طور مستقیم به "گوش" تخصیص می‌یابد.

4. قواعد دستوری:

• ترکیب صفت و موصوف: در زبان فارسی، صفت معمولاً بعد از موصوف می‌آید، اما در این مورد خاص، "مخملی" به عنوان صفت قبل از موصوف (گوش) قرار گرفته‌است، که بنا به قاعده فارسی است.

5. استفاده در جملات:

• به عنوان مثال: "گوش مخملی این حیوان بسیار نرم و دلپذیر است."

نتیجه‌گیری:

"گوش مخملی" یک ترکیب زیبا و توصیفی در زبان فارسی است که باید در نوشتار و گفتار با دقت و مطابق با قواعد زبان استفاده شود.