در زبان فارسی، واژه "کتاب" از ریشهٔ پهلوی «کتاب» (kəta:b) گرفته شده است که به معنی نوشته یا اثر مکتوب است. در هنگام استفاده از این کلمه و کار با آن در متن‌های فارسی، رعایت برخی قواعد نگارشی و زبانی می‌تواند مفید باشد:

1. نویسه‌خوانی: در متون رسمی یا علمی، توصیه می‌شود از واژه "کتاب" به‌طور دقیق استفاده شود و از معادل‌های دیگر (مانند "کتابچه" یا "نوشتار") در مواقع مناسب استفاده کنید.

2. گونه‌پیوند: این کلمه در ترکیب با دیگر واژه‌ها می‌تواند به شکل‌های مختلفی درآید. برای مثال، "کتاب‌خانه" به معنی محل نگهداری کتاب‌ها، "کتاب‌دار" به معنی کسی که کتاب‌ها را مدیریت می‌کند، و "کتاب‌خوان" به معنی کسی که به خواندن کتاب‌ها می‌پردازد.

3. تأکید بر مفاهیم: در هنگام گفتن یا نوشتن، ممکن است نیاز به تأکید بر مفاهیم مرتبط با کتاب وجود داشته باشد. برای مثال، می‌توانید از عبارات «کتاب‌های علمی»، «کتاب‌های داستانی»، و «کتاب‌های تاریخی» استفاده کنید تا نوع و موضوع کتاب را مشخص کنید.

4. نکات نگارشی:

   • هرگاه از "کتاب" در یک جمله استفاده می‌کنید، جمله باید از نظر ساختاری و گرامری صحیح باشد. مثلاً: "من کتابی درباره تاریخ ایران خواندم."
   • رعایت قواعد فاصله‌گذاری و نشانه‌گذاری مناسب در جمله‌ها بسیار مهم است. برای مثال: "خواندن کتاب‌های خوب، به رشد فردی کمک می‌کند."
5. سیاق و نوع نوشتار: اگر متن ادبی، علمی یا غیررسمی است، انتخاب واژه‌ها و ساختار جملات باید مطابق با سیاق مورد نظر باشد. برای متون رسمی، دقت در انتخاب واژه‌ها و ساختار جمله‌اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار است.

استفادهٔ درست و به‌جا از واژه "کتاب" و دیگر واژه‌های مرتبط می‌تواند به اهتمام در نگارش و بیان ایده‌ها کمک کند.