کلمه "معماری بومی" به معنای شیوه‌ها و سبک‌های معماری است که خاص یک منطقه یا فرهنگ خاص می‌باشد و معمولاً بر اساس نیازهای محلی، مصالح موجود و شرایط اقلیمی آن منطقه شکل گرفته است. برای نگارش و استفاده از این ترکیب در متن‌های فارسی، به برخی نکات نگارشی و قواعدی توجه باید داشت:

1. استفاده صحیح از فاصله: در نوشتن "معماری بومی"، کلمات "معماری" و "بومی" بدون ایجاد فاصله اضافی به کار می‌روند.

2. نگارش با حروف فارسی: در متون فارسی، باید از حروف فارسی به درستی استفاده کرد. بنابراین "معماری بومی" باید به همین شکل نوشته شود.

3. استفاده از علامت‌گذاری: در مواقعی که کلمه "معماری بومی" در وسط جمله می‌آید یا نیاز به تأکید دارد، می‌تواند در داخل پرانتز، با علامت‌گذاری یا با استفاده از کلمات توضیحی به کار رود. به عنوان مثال: "شیوه‌های سنتی (معماری بومی) در این منطقه قابل مشاهده است."

4. توجه به سیاق متن: در نوشتن و استفاده از "معماری بومی"، باید توجه داشت که بافت و سیاق متن به گونه‌ای باشد که این اصطلاح به خوبی درک شود و با دیگر عبارات و مفاهیم مرتبط باشد.

5. تلفظ و معنای کلمات: در صورت نیاز به توضیحات بیشتر، ممکن است لازم باشد تا معنای هر کلمه و تلفظ آن را نیز تشریح کنید.

مثال جملات:

• "معماری بومی ایران شامل سبک‌های مختلفی است که به تاریخ و فرهنگ متنوع این سرزمین بازمی‌گردد."
• "توجه به معماری بومی می‌تواند به حفظ هویت فرهنگی و توسعه پایدار کمک کند."

با رعایت این نکات می‌توان از "معماری بومی" به طور مؤثر و صحیح در نوشتار استفاده کرد.