عبارت "تهی ماندن" ترکیبی است که به معنای خالی بودن یا عدم داشتن چیزی به کار می‌رود. در ساختار فارسی، "تهی" به عنوان صفت و "ماندن" به عنوان فعل استفاده می‌شود. در ادامه، به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این عبارت اشاره می‌کنم:

1. نحوه‌ی نوشتن: این عبارت همیشه باید به صورت "تهی ماندن" نوشته شود و از نوشتن "تهی‌ماندن" خودداری شود، زیرا این ترکیب به عنوان یک فعل مستقل تلقی می‌شود.

2. نگارش صحیح: در نگارش مکاتبات رسمی یا ادبی، بهتر است از این عبارت به صورت کامل استفاده شود و در صورت نیاز، توضیحات بیشتری برای وضوح معنای آن ارائه شود.

3. استفاده در جملات: باید به دقت در جملات از این عبارت استفاده شود. به عنوان مثال:

   • او پس از رفتن دوستانش، تهی ماند.
   • این احساس خالی بودن به من اجازه نمی‌دهد که تمرکز کنم.

4. طبیعت صفت و فعل: باید توجه داشت که "تهی" به عنوان صفت توصیف‌کننده وضعیت و "ماندن" به عنوان فعل نشان‌دهنده ادامه حالت است.

5. هم‌آوایی با دیگر واژگان: از آنجا که "تهی ماندن" در متون ادبی و شعر نیز به کار می‌رود، می‌توان آن را با واژگان و عبارات دیگر ترکیب کرده و معانی شاعرانه‌ای به آن بخشید.

با رعایت این نکات، می‌توان از عبارت "تهی ماندن" به درستی و به شکل موثر در نوشتارهای مختلف استفاده کرد.