کلمه "نوازش کردن" ترکیبی از یک اسم و یک فعل است. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این ترکیب اشاره می‌شود:

1. استفاده صحیح از فعل و اسم:

   • "نوازش" به عنوان اسم، به معنای لطافت، محبت و آرامش است و "کردن" فعل است که به عمل انجام یک کار اشاره دارد. بنابراین "نوازش کردن" به معنای انجام عمل نوازش است.

2. ساختار جملات:

   • در جملاتی که از "نوازش کردن" استفاده می‌شود، معمولاً فعل در انتهای جمله قرار می‌گیرد. مثلاً: "او به گربه‌اش نوازش کرد."

3. لفظ و املای صحیح:

   • توجه به املای صحیح و کتبی (نوازش کردن) بسیار مهم است. باید از استفاده نادرست یا تغییر در حرف‌نگاری پرهیز شود.

4. استفاده در زمان‌های مختلف:

   • با توجه به نیاز، می‌توان "نوازش کردن" را در زمان‌های مختلف صرف کرد. به عنوان مثال: "من امروز نوازش کردم" (گذشته)، یا "من در حال نوازش کردن هستم" (مضارع).

5. نکته‌های معنایی:

   • "نوازش کردن" معمولاً بار مثبت و احساسی دارد و به معنای توجه، عشق یا دوستی است.
6. استفاده در ادبیات:
   • این ترکیب در شعر و ادبیات فارسی نیز کاربرد دارد و می‌تواند به احساسات لطیف یا محبت نسبت به دیگران اشاره کند.

با رعایت این نکات، می‌توان به صورت صحیح و مؤثر از کلمه "نوازش کردن" در جملات و متن‌های مختلف استفاده کرد.