کلمه "نیک داشت" ترکیبی است از دو واژه "نیک" که به معنای خیر، خوب و پسندیده است و "داشت" که شکل ماضی فعل "داشتن" است. در اینجا به بررسی قواعد مرتبط با این ترکیب می‌پردازیم:

1. ترکیب: "نیک داشت" به عنوان یک فعل، به معنای داشتن خوبی‌ها یا صفات مثبت است. این ترکیب می‌تواند در جملات مختلف مورد استفاده قرار گیرد.

2. استفاده در جملات: این عبارت می‌تواند به عنوان یک بخشی از جمله به کار رود. برای مثال:

   • او نیک داشت و همیشه به دیگران کمک می‌کرد.
   • در آن زمان، او نیک داشت و مردم به او احترام می‌گذاشتند.

3. صرف فعل: فعل "داشتن" در اینجا به شکل ماضی صرف شده است. در جملات مختلف ممکن است زمان و حالت‌های دیگری نیز استفاده شود، مانند "نیک دارد" (حاضر) یا "نیک خواهد داشت" (آینده).

4. علامت نگارشی: در نوشتن جملات، باید به نشانه‌های نگارشی توجه کرد، به خصوص در مورد املای صحیح و فاصله‌گذاری مناسب بین کلمات.

5. ادب و نمادین: گاهی اوقات، استفاده از کلمه "نیک" می‌تواند بار معنایی خاصی داشته باشد و به عنوان نمادی از خوب بودن و اخلاق نیکو در ادبیات فارسی مورد استفاده قرار گیرد.

به طور کلی، کلمه "نیک داشت" به خوبی می‌تواند به مفهوم اخلاق و رفتار مثبت اشاره کند و در نوشتارهای رسمی و غیررسمی کاربرد دارد.