"عرض داشت" یک ترکیب فارسی است که معمولاً در متن‌های ادبی، رسمی و قانونی به کار می‌رود و به معنی "بیان کرد" یا "اظهار داشت" است. در زیر به بررسی قواعد نگارشی و نکات مرتبط با این ترکیب می‌پردازیم:

1. معنای دقیق:

• "عرض" به معنای بیان، اظهار و گفتن است.
• "داشت" نشان‌دهنده فعل و زمان است و به معنای اینکه عملی در گذشته انجام شده، به کار می‌رود.

2. نحو و ساختار:

• این ترکیب معمولاً به عنوان فعل در جمله به کار می‌رود و می‌تواند فاعل و مفعول داشته باشد.
• مثال: "او عرض داشت که باید مشکلات حل شوند."

3. زمان فعل:

• معمولاً این ترکیب در زمان گذشته استفاده می‌شود، اما بسته به ساختار جمله، می‌تواند به زمان‌های دیگر نیز منتقل شود.

4. استفاده رسمی:

• "عرض داشت" به طور معمول در موقعیت‌های رسمی یا محاوره‌های ادبی و جدی به کار می‌رود و مناسب موقعیت‌های غیررسمی نیست.

5. نکات نگارشی:

• در نگارش رسمی، از نقطه‌گذاری مناسب استفاده کنید.
• نام‌ها، عناوین یا نشانی که قبل از "عرض داشت" می‌آید باید به درستی متمایز شوند (مثل استفاده از ویرگول).

6. جایگزین‌ها:

• در موقعیت‌های غیررسمی یا روزمره، می‌توان از عبارات ساده‌تری مانند "گفت" یا "بیان کرد" استفاده کرد.

جمع‌بندی:

استفاده از عبارت "عرض داشت" در متون فارسی نیازمند توجه به زمینه و نوع متن است. این عبارت به ویژه در متون رسمی و ادبی معانی عمیق‌تری دارد و می‌تواند نشان‌دهنده احترام به گوینده و به رسمیت شناختن نظر وی باشد.