کلمه "بنده‌نواز" یک ترکیب دو واژه‌ای است که به معنای شخصی است که با نوازش و توجه به بندگان (مردم یا مخلوقات) رفتار می‌کند. برای به کار بردن صحیح این کلمه در جملات و متون فارسی، باید به نکات زیر توجه کرد:

1. نوشتار صحیح: کلمه "بنده‌نواز" باید با خط تیره (ـ) به صورت "بنده‌نواز" نوشته شود تا نشان دهندهٔ ترکیب دو واژه باشد. نوشتن آن به صورت "بنده نواز" نادرست است.

2. استفاده از آن: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف افراد، خصوصیات یا رفتارها به کار رود. مثلاً: "او یک بنده‌نواز است و همیشه به دیگران محبت می‌کند."

3. قواعد دستور زبانی: در جملات، "بنده‌نواز" معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌توان آن را با فعل‌هایی نظیر "هست"، "بود"، و "می‌باشد" به کار برد.

4. علامت‌گذاری و نگارش: در صورت استفاده در متن‌های رسمی یا ادبی، بهتر است از علائم نگارشی مناسب (نقطه، ویرگول و ...) به درستی استفاده شود.

5. معنی و مفهوم: درک مفهوم صحیح این کلمه می‌تواند به استفاده بهینه و دقیق‌تر از آن در نوشتار کمک کند، بنابراین آشنایی با سیاق‌های مختلف استفاده از آن نیز مهم است.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "بنده‌نواز" به درستی و به صورت مؤثر در نوشتار فارسی استفاده کرد.