بهر

کلمه "بهر" در زبان فارسی به صورت‌های مختلفی استفاده می‌شود و می‌تواند معانی و کاربردهای گوناگونی داشته باشد. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. معنا: واژه "بهر" به معنای "درآمد" یا "نفع" است و معمولاً در ابیات شعر و متون ادبی به‌کار می‌رود. در گفتار روزمره کمتر استفاده می‌شود.

2. نحوه نوشتار: این کلمه باید به صورت صحیح و بدون اشتباه املایی نوشته شود. در متون ادبی و رسمی باید دقت شود که به‌درستی و در جای مناسب استفاده شود.

3. نحوه استفاده: "بهر" معمولاً به عنوان اسم به کار می‌رود و در جملات رسمی یا ادبی به‌کار گرفته می‌شود. به عنوان مثال: «بهر این کار را باید با دقت انجام دهیم.»

4. ترکیب‌های متداول: این کلمه ممکن است در ترکیب با کلمات دیگر به شکل‌هایی مانند "بهربرداری" (بهره‌برداری) و "بهره‌وری" به کار رود.

5. نکات نگارشی:

   • در نگارش ادبی و رسمی، توجه به لحن و سیر منطقی جملات ضروری است.
   • کلمه "بهر" اگر در متن ادبی یا شعر استفاده شود، ممکن است به صورت‌های دیگر مانند "بهره" هم مورد استفاده قرار بگیرد.
6. تلفظ: معمولاً "بهر" به صورت "بَهَر" تلفظ می‌شود.

به عنوان جمع‌بندی، کلمه "بهر" با دقت در متن‌های ادبی و رسمی کاربرد دارد و باید در استفاده از آن به معنا و نوع نگارش توجه داشت.