در زبان فارسی، کلمات "پاک" و "پوست کنده" قواعد نگارشی خاصی دارند که می‌توان به آن‌ها اشاره کرد:

کلمه "پاک":

1. معنی: به معنای بدون آلودگی، تمیز و خالص است.
2. اشتقاق: از ریشه "پاک" و به عنوان صفت به کار می‌رود.
3. ترکیب‌ها: این کلمه می‌تواند به صورت ترکیبی با کلمات دیگر استفاده شود، مثل "پاکسازی"، "پاکیزگی" و "پاک نیت".

کلمه "پوست کنده":

1. معنی: به معنای جداسازی پوست از چیزی، مانند میوه یا سبزی است.
2. ساختار: این عبارت یک ترکیب فعلی است که از دو بخش "پوست" و "کنده" تشکیل شده است. به همین دلیل در نوشتار باید به صورت همزمان نوشته شود.
3. نکته نگارشی: "پوست کنده" به عنوان یک وصف نیز می‌تواند به کار رود، مانند "سیب پوست کنده".

نکات نگارشی کلی:

• در نوشتار فارسی، فاصله‌گذاری و علامت‌گذاری صحیح اهمیت دارد.
• هنگامی که از این کلمات در جملات استفاده می‌کنید، باید به رعایت فعل و فاعل و نیز نحو جملات توجه کنید.
• در استفاده‌های محاوره‌ای، ممکن است به صورت عامیانه‌تر نیز به کار رود، اما در نوشتار رسمی باید از شکل استاندارد آن استفاده کنید.

در نظر داشته باشید که استفاده صحیح از عبارات و ساختارهای زبانی به تقویت بیان و نگارش کمک می‌کند.

1. سیب‌ها را خوب پاک کردم و پوست کنده‌ آن‌ها را به سالاد اضافه کردم.
2. برای تهیه سوپ، سبزیجات را پاک کرده و پوست کنده می‌زنم.
3. بعد از اینکه میوه‌ها را پاک کردم، پوست کنده آن‌ها را به بچه‌ها دادم تا بخورند.