عبارت "صاف و پوست کنده" یک اصطلاح فارسی است که به معنای بیان حقیقت و واقعیت به صورت مستقیم و بدون پیچیدگی به کار می‌رود. در استفاده از این اصطلاح، قواعد و نکات نگارشی زیر قابل توجه است:

1. استفاده از کاما: در صورت استفاده از این عبارت در جملات، می‌توانید بین "صاف" و "پوست کنده" یک ویرگول (،) قرار دهید. مثلاً: "او همیشه صاف و پوست کنده صحبت می‌کند."

2. جایگاه در جمله: این عبارت معمولاً به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند بعد از فاعل یا قبل از اسم بیاید. مثلاً: "صحبت‌های او صاف و پوست کنده بود." یا "او یک انسان صاف و پوست کنده است."

3. عدم تکرار: در نوشتار رسمی، از تکرار این عبارت در یک متن به طور مکرر خودداری کنید تا متن سبک و خوانا بماند.

4. قلمرو رسمی و غیررسمی: این عبارت در مکالمات غیررسمی و گفت‌وگوهای روزمره بیشتر رایج است، اما در نوشتار رسمی باید با احتیاط بیشتری به کار رود.

5. توجه به معنی: هنگام استفاده از این اصطلاح، به مضمون و سیاق جمله دقت کنید تا منظور واضح باشد. به عنوان مثال، این عبارت می‌تواند به نوعی انتقاد از کسی باشد که به صورت غیرمستقیم یا پنهانی صحبت می‌کند.

به طور کلی، استفاده از "صاف و پوست کنده" در متون فارسی باید با دقت و با توجه به سیاق کلام و منظور نویسنده انجام شود.