کلمه "پاکیزه خوی" ترکیبی است که به معنای داشتن خویی پاک و نیکو به کار می‌رود. برای نگارش صحیح و قواعد استفاده از آن در جملات فارسی، نکات زیر را مورد توجه قرار دهید:

1. جدا و یا ترکیبی: "پاکیزه خوی" معمولاً به عنوان یک ترکیب ظاهری نوشته می‌شود. اگر بخواهید به معنی آن تأکید کنید، می‌توانید از "خوی پاکیزه" نیز استفاده کنید، اما "پاکیزه خوی" رایج‌تر است.

2. استفاده در جملات: این ترکیب می‌تواند به عنوان صفت در جملات استفاده شود. مثلاً:

   • او انسانی پاکیزه‌خوی است.
   • رفتار او نشان‌دهنده‌ی پاکیزه‌خوی اوست.

3. نقطه‌گذاری: بعد از "پاکیزه خوی" اگر جمله ادامه دارد، نیازی به نقطه‌گذاری نیست. اما اگر در انتهای جمله قرار گیرد، باید با نشانه‌های مناسب (نقطه، علامت سوال و ...) پایان یابد.

4. تنوع در استفاده: برای پرهیز از تکرار در نوشتار، می‌توانید واژه‌های هم‌معنی یا مترادف با "پاکیزه" یا "خوی" مانند "نیکنهاد" یا "خویشتن‌دار" را نیز به کار ببرید.

5. توجه به فرهنگ و زیبایی نگارش: استفاده از این ترکیب می‌تواند به زیبایی نگارش افزوده و حس لطافت و نیکوکاری را منتقل کند. سعی کنید در متون ادبی و توصیفی، به این عبارت توجه ویژه‌ای داشته باشید.

با رعایت این نکات می‌توانید از کلمه "پاکیزه خوی" به‌طور صحیح و مؤثر در متون فارسی خود استفاده کنید.