کلمه "تشت" و "خایه" هر یک دارای قواعد و نکات نگارشی مربوط به خود هستند. در زیر به بررسی این دو کلمه می‌پردازیم:

۱. کلمه "تشت":

• تعریف: تشت به معنی ظرفی عمیق و بزرگ است که معمولاً برای شستشو یا جمع‌آوری آب به کار می‌رود.
• قواعد نگارشی:
  • تشت به صورت "تَشت" خوانده می‌شود، و در نوشتن آن، باید به علامت‌های نگارشی و اعراب‌گذاری توجه کرد.
  • در جملات، این کلمه می‌تواند به عنوان اسم مفعول یا فاعل استفاده شود. مثال: «تشت در حیاط گذاشته شده است.»

۲. کلمه "خایه":

• تعریف: خایه به معنی کیسه یا همان بافت نرم و گوشتی است که در بدن برخی از حیوانات و انسان‌ها وجود دارد. این کلمه بیشتر در محاورات غیررسمی و گاهی به عنوان زبان عامیانه به کار می‌رود.
• قواعد نگارشی:
  • خایه به صورت "خایِه" خوانده می‌شود.
  • باید注意 داشت که این کلمه در متون رسمی و ادبی معمولاً کمتر استفاده می‌شود؛ اما گاهی در گفتار عامیانه ممکن است به کار رود.
  • در نوشته‌های علمی یا رسمی، بهتر است از معادل‌های دیگر استفاده شود.

نکات کلی:

• در نوشتن هر دو کلمه، رعایت فواصل مناسب و استفاده از فعل و صفت مناسب مهم است.
• در استفاده از این کلمات در جملات، باید به سیاق و بافت متن دقت کرد تا از کاربرد نادرست یا نامناسب آن‌ها جلوگیری شود.

در نهایت، توجه به نوع متن (رسمی یا غیررسمی) و مخاطب از اهمیت بالایی برخوردار است.