کلمۀ "کبود" و "تشت" هر دو از جمله واژه‌های فارسی هستند که در نگارش و قواعد زبان فارسی باید به برخی نکات توجه کرد. در ادامه اصول نگارشی و قواعد مربوط به این واژه‌ها ذکر می‌شود:

1. کبود:

   • "کبود" به معنی رنگ آبی تیره یا آبی مایل به سیاه است. این واژه به عنوان یک صفت برای توصیف اشیاء یا حالت‌ها به کار می‌رود.
   • از نظر صرف و نحو، "کبود" به صورت مفرد و مؤنث و مذکر قابل استفاده است. مثلاً: "آسمان کبود است" یا "کفش کبود".

2. تشت:

   • "تشت" به معنای ظرفی بزرگ و کم‌عمق است که غالباً برای آب یا سایر مایعات استفاده می‌شود.
   • این واژه معمولاً به صورت مفرد و جمع (تشت‌ها) استفاده می‌شود. مثلاً: "تشت آب را بردارید" یا "تشت‌های روی پنجره".

3. ترکیب واژه‌ها:

   • وقتی "کبود" و "تشت" با هم ترکیب می‌شوند و به صورت "تشت کبود" به کار می‌روند، به معنای یک ظرف آبی با رنگ خاص است. در این حالت باید توجه داشت که اصول نگارشی مانند نوع نون و حرف اضافه در جمله رعایت شود.
   • برای مثال: "تشت کبود را در حیاط گذاشتم."

4. قواعد جمع و مفرد:

   • اگر بخواهید از این ترکیب جمع استفاده کنید، می‌توانید بگویید: "تشت‌های کبود".
5. رعایت املاء و نگارش:
   • در گزینه‌های نوشتاری، دقت کنید که "کبود" و "تشت" به درستی و بدون خطای املائی نوشته شوند.

با توجه به این نکات، می‌توانید در نوشتار خود از این واژه‌ها به درستی استفاده کنید.