کلمه "تمیز" در زبان فارسی به معنای «پاک» یا «نظیف» است و از آنجا که یک صفت است، می‌تواند در جملات مختلف به کار برود. در زیر به چند نکته درباره استفاده و قواعد نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. محل قرارگیری در جمله:

   • "تمیز" معمولاً قبل از اسم می‌آید:
     • مثال: این اتاق تمیز است.
   • همچنین می‌تواند بعد از فعل نیز بیاید:
     • مثال: اتاق تمیز است.

2. مفرد و جمع:

   • برای استفاده از "تمیز" در جمع، می‌توان از "تمیزها" استفاده کرد:
     • مثال: اینها تمیزهای خوبی هستند.

3. ترکیب با حروف اضافه:

   • "تمیز" می‌تواند با حروف اضافه همراه شود. برای مثال:
     • "به تمیزی" (در اشاره به تمیزی چیزی):
     • مثال: این جا به تمیزی آن جا نیست.

4. قواعد نقطه‌گذاری:

   • در جملاتی که از "تمیز" استفاده می‌شود، باید نقطه‌گذاری درست رعایت شود:
     • مثال: این کاغذ تمیز است. آیا می‌توانی از آن استفاده کنی؟
5. جملات تبینی و توصیفی:
   • "تمیز" می‌تواند در جملات توصیفی یا تبینی به کار رود:
     • مثال: چرا این اتاق تمیز است؟ چون هر روز تمیز می‌شود.

این نکات می‌تواند به شما در استفاده صحیح از "تمیز" در نوشتار و گفتار کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "تمیز" در جملات مختلف آورده شده است:

1. اتاقم همیشه تمیز و مرتب است.
2. او قبل از مهمانان، میز را تمیز کرد.
3. با مواد شوینده مناسب، می‌توان carpets را به راحتی تمیز کرد.
4. دست‌هایش را خوب شست و مطمئن شد که تمیز باشند.
5. این کتابخانه بسیار تمیز و منظم به نظر می‌رسد.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!