خارج

کلمه "خارج" در زبان فارسی به معنای "بیرون" یا "خارج از" است و می‌تواند به عنوان اسم، صفت یا قید استفاده شود. در اینجا به بررسی قواعد نگارشی و نحوه استفاده از این کلمه می‌پردازیم:

1. استفاده به عنوان اسم:

   • "خارج" به عنوان یک اسم می‌تواند به مکان یا موقعیتی که بیرون از یک مورد مشخص است اشاره کند.
   • مثال: "او از خارج برگشت." (در این جمله "خارج" به محل یا فضایی خارج از کشور اشاره دارد.)

2. استفاده به عنوان صفت:

   • "خارج" می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف چیزی که در بیرون است به کار رود.
   • مثال: "این کالا از خارج وارد شده است."

3. استفاده به عنوان قید:

   • در برخی موارد، "خارج" می‌تواند به عنوان قید برای بیان انجام عملی در یک مکان خارجی استعمال شود.
   • مثال: "او خارج از خانه مشغول بازی بود."

4. قواعد نگارش:

   • "خارج" همیشه به صورت جدا نوشته می‌شود. مثلاً در واژه‌ی "خارجی" که به معنای "مربوط به خارج" است، ترکیبی از کلمه "خارج" و پسوند "-ی" است.
   • لازم است به توجه به سیاق جمله به معنای صحیح آن دقت شود.
5. نکات دیگر:
   • در برخی متون، "خارج" به صورت "خارجی" نیز به کار می‌رود که به معنای "مربوط به خارج" است. این کاربردها در اصطلاحات مختلف متفاوت خواهد بود.

به طور کلی، "خارج" یکی از کلمات پرکاربرد است که در جملات مختلف می‌تواند معانی و کاربردهای متفاوتی داشته باشد.