خارج خواندن

کلمه "خارج" و ترکیب "خارج خواندن" در زبان فارسی دارای قواعد و نکات نگارشی خاصی هستند. در زیر به برخی از این قواعد اشاره می‌شود:

1. نقطه‌گذاری: در وقتی که "خارج" به عنوان یک اسم یا در ترکیب‌های خاص استفاده می‌شود، می‌بایست توجه داشت که استفاده از ویرگول و نقطه در موقعیت‌های مختلف، بستگی به جمله و ساختار آن دارد.

2. جایگاه در جمله: "خارج" معمولاً در موقعیت‌های مختلف می‌تواند به عنوان اسم، قید و یا صفت استفاده شود. در ترکیب "خارج خواندن"، "خارج" به عنوان صفت برای "خواندن" به کار می‌رود و به معنای "خواندن از خارج" یا "به صورت خارجی" است.

3. نکات معنایی: این ترکیب عموماً برای اشاره به خواندن متونی از منابع خارجی یا به معنای مطالعه و بررسی خارج از چارچوب‌های معمول به کار می‌رود.

4. املا و صرف‌ و نحو: در نگارش این ترکیب، این نکته را باید در نظر داشت که “خواندن” به صورت فعل در زمان حال یا گذشته می‌تواند صرف شود و "خارج" به عنوان یک صفت ثابت می‌ماند. به عنوان مثال: "او خارج می‌خواند" یا "او خارج خواند".

5. فعل: زمان فعل در جملات مربوط به "خارج خواندن" نیز حائز اهمیت است. استفاده از زمان‌های مناسب (حاضر، گذشته، آینده) می‌تواند تفاوت معنایی ایجاد کند.

مثال:

• او کتاب‌های خارجی را خارج می‌خواند.
• در جلسه، مطالب را به صورت خارج خواندیم.

در کل، در نوشتار و گفتار خود به این نکات توجه داشته باشید تا از لحاظ نگارشی دقت لازم را رعایت کنید.

1. او همیشه در کلاس‌های درس به جای گوش دادن، مشغول خارج خواندن کتاب‌های داستانی بود.
2. معلم از او خواست که به موضوع درس توجه کند و نه به خارج خواندن متون غیر مرتبط.
3. خارج خواندن مطالب درسی باعث می‌شود که دانش‌آموزان بهتر با مفاهیم جدید آشنا شوند.