کلمه "خوش آواز" یک ترکیب وصفی در زبان فارسی است که به معنای "داشتن صدای زیبا" یا "خوش‌صدا" است. در نگارش و استفاده از این ترکیب، باید به چند نکته توجه کنید:

1. نوشتار صحیح: "خوش آواز" باید به صورت جدا نوشته شود؛ زیرا هر کلمه به تنهایی معنی دارد و در ترکیب به صورت وصفی عمل می‌کند.

2. استفاده در جملات: این عبارت می‌تواند به صورت صفت برای توصیف افراد یا اشیاء به کار رود. به عنوان مثال:

   • "او یک خواننده خوش آواز است."
   • "این پرنده صدای خوش آوازی دارد."

3. جایگاه در جمله: "خوش آواز" معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد و به عنوان صفت عمل می‌کند.

4. تطابق با اسم: در زمان استفاده از این ترکیب، توجه داشته باشید که صفت باید با اسم از لحاظ عدد و جنس توافق داشته باشد. به عنوان مثال:
   • "خواننده خوش آواز"
   • "خوانندگان خوش آواز"

این نکات می‌تواند به شما کمک کند تا بهتر از ترکیب "خوش آواز" در متون و گفتگوهای خود استفاده کنید.