ستاره شناس

کلمه "ستاره‌شناس" به معنای شخصی است که به مطالعه ستارگان و اجرام آسمانی مشغول است. برای نوشتن این کلمه و استفاده از آن در جمله‌ها، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نوشتن به صورت ترکیبی: به دلیل اینکه "ستاره" و "شناس" دو جزء مستقل هستند، در نوشتن این کلمه باید بین آنها خط تیره (-) قرار داد. بنابراین، شکل صحیح کلمه "ستاره‌شناس" است.

2. استفاده در جملات:

   • ستاره‌شناسان به بررسی کهکشان‌ها و سیارات می‌پردازند.
   • این ستاره‌شناس در کشف یک سیاره جدید موفق بوده است.

3. جمع و مفرد:

   • مفرد: ستاره‌شناس
   • جمع: ستاره‌شناسان

4. نکات نگارشی:

   • در استفاده‌های نگارشی، توجه به قواعد نحوه استفاده از جملات و پاراگراف‌ها ضروری است. به عنوان مثال، استفاده درست از نقطه، ویرگول و سایر نشانه‌های نگارشی.
5. هم‌نشینی با واژه‌های دیگر: در هنگام استفاده از "ستاره‌شناس" در کنار دیگر واژه‌ها، دقت کنید که بهترین ساختار جمله را انتخاب کنید. مثلا:
   • "این ستاره‌شناس شناخته‌شده کتابی درباره کهکشان‌ها نوشته است."

با رعایت این نکات می‌توانید به درستی از کلمه "ستاره‌شناس" در نوشتارهای خود استفاده کنید.