کلمه «ستاره‌شناسی» به معنی علم مربوط به مطالعه ستاره‌ها و اجرام آسمانی است. در اینجا به برخی از قواعد زبان فارسی و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه پرداخته می‌شود:

1. نقطه‌گذاری: در نوشتن کلمه «ستاره‌شناسی»، خط فاصله (ـ) بین «ستاره» و «شناسی» استفاده شده است. این خط فاصله در فارسی برای ترکیب‌های معنایی به کار می‌رود.

2. فارسی‌نویسی صحیح: اطمینان حاصل کنید که نوشته شما به صورت درست و بدون اشکال تایپی باشد. همیشه از حروف فارسی استفاده کنید و از حروف لاتین اجتناب کنید.

3. معنای کلمه: «ستاره‌شناسی» به دو بخش تقسیم می‌شود:

   • «ستاره» به معنای جرم آسمانی درخشان
   • «شناسی» به معنای علم یا دانش.

4. استفاده صحیح در جملات: در جملات خود این کلمه را طوری به کار ببرید که مفهوم مشخصی را منتقل کند. به عنوان مثال:

   • «ستاره‌شناسی یکی از قدیمی‌ترین علوم بشر است.»

5. قواعد صرفی و نحوی: ممکن است بخواهید از این کلمه در کاربردهای مختلفی استفاده کنید. به عنوان مثال:

   • «او در زمینه ستاره‌شناسی تحصیل کرده است.» (فعل و زمان مناسب)
   • «کتاب‌های ستاره‌شناسی به من کمک کردند تا بیشتر با آسمان آشنا شوم.» (قابل جمع)
6. شکل‌های مختلف: توجه کنید که می‌توانید از این کلمه در اشکال مختلف (مفرد، جمع، و ...) استفاده کنید. مثلاً «کتاب‌های ستاره‌شناسی».

این نکات می‌تواند به شما در نگارش صحیح و معنادار این کلمه کمک کند.