ستیزه کار

کلمه «ستیزه‌کار» ترکیبی از دو بخش است: «ستیزه» و «کار». در زبان فارسی، قواعد نگارشی و استفاده از واژه‌ها به موارد زیر توجه دارد:

1. نویسه‌نگاری: این کلمه باید به صورت «ستیزه‌کار» نوشته شود که نشان‌دهنده همکاری دو بخش آن است. در اینجا، با استفاده از حرف «-» به وضوح نشان داده می‌شود که این دو بخش به هم مرتبط هستند.

2. معنی: «ستیزه‌کار» به فردی اطلاق می‌شود که در ستیز و مبارزه فعال است؛ به نوعی به شخصی اشاره دارد که درگیر جنگ یا رقابت است.

3. نحو: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم و صفت استفاده شود. برای مثال:

   • او یک ستیزه‌کار است. (اسم)
   • رفتار ستیزه‌کارانه او مشکل‌ساز شده است. (صفت)

4. جنس: در زبان فارسی، این کلمه به لحاظ جنسیت، هم می‌تواند به مذکر و هم مؤنث اطلاق شود.

5. جمع: برای جمع بستن این واژه، می‌توان به صورت «ستیزه‌کاران» استفاده کرد.

6. معادل‌ها: در زبان‌های دیگر، این کلمه ممکن است معادل‌هایی داشته باشد، مثلاً «مبارز» یا «جنگجو» به عنوان معانی نزدیک.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه «ستیزه‌کار» در نوشتار و گفتار استفاده کرد.