کلمه "عاجز کردن" به معنای ناتوان کردن یا به زانو درآوردن است. در استفاده از این عبارت، باید به چند نکته نگارشی و دستوری توجه کرد:

1. نحو (ترکیب واژه‌ها): "عاجز کردن" یک عبارت فعلی است که از فعل "عاجز" (به معنای ناتوان) و فعل "کردن" تشکیل شده است. می‌توان در جمله‌های مختلف از آن استفاده کرد، مانند: "او توانست او را عاجز کند."

2. فعل‌ها و زمان‌شناسی: هنگام استفاده از این عبارت در جملات مختلف، به زمان فعل توجه داشته باشید. این عبارت می‌تواند در زمان گذشته، حال و آینده استفاده شود. به عنوان مثال:

   • گذشته: "او او را عاجز کرد."
   • حال: "او در حال عاجز کردن اوست."
   • آینده: "او سعی می‌کند او را عاجز کند."

3. قیدها و توصیف‌ها: می‌توانید با استفاده از قیدها و توصیف‌ها، معنی و مفهوم جمله را غنی‌تر کنید. به عنوان مثال:

   • "به راحتی او را عاجز کرد."
   • "با روش‌های مختلف او را عاجز کرد."

4. توجه به لحن و سبک: در نوشتار رسمی، ممکن است استفاده از این واژه مناسب باشد، اما در گفتار غیررسمی یا محاوره‌ای، بسته به بافت گفتگو می‌توانید از واژه‌های دیگری نیز استفاده کنید.

5. مثال‌های کاربردی: برای تمرین و تقویت مهارت نگارشی می‌توانید از این عبارت در جملات مختلف استفاده کنید.

در نهایت، توجه به بافت جمله و احترام به قاعده‌های نگارشی می‌تواند کمک کند تا از کلمه "عاجز کردن" به طور موثر و مناسب استفاده شود.