کلمه "عاجز ماندن" در زبان فارسی به معنای ناتوان بودن یا قادر نبودن به انجام کاری است. قواعد و نکاتی که در رابطه با این اصطلاح وجود دارد به شرح زیر است:

1. معنا: "عاجز ماندن" به معنای ناتوانی یا عدم توانایی در انجام یک عمل است. مثلاً: "او از انجام این کار عاجز ماند."

2. صرف و نحو: در جملات، این عبارت معمولاً به صورت فعل مرکب استفاده می‌شود و بنابراین باید برخی از قواعد صرف و نحوی را رعایت کرد. مثلاً:

   • فاعل باید قبل از این عبارت بیاید.
   • فعل "ماندن" در زمان‌های مختلف صرف می‌شود (عاجز ماند، عاجز بود، عاجز خواهد ماند و ...).

3. قید زمان: می‌توان قیدهای زمان را به جملات افزود. مثلاً: "او هفته گذشته از انجام این کار عاجز ماند."

4. استفاده از حروف اضافه: این عبارت معمولاً به همراه حرف اضافه‌ای مانند "از" یا "در" به کار می‌رود. مثال: "عاجز ماندن از انجام کار."

5. نکات نگارشی:
   • به منظور روشن‌تر شدن معنی، می‌توان از جملات توضیحی یا توصیفی استفاده کرد. مثلاً: "او در انجام پروژه عاجز ماند و نتوانست آن را به پایان برساند."
   • رعایت فاصله‌گذاری‌های مناسب و نگارش درست حروف و شکل کلمات در نگارش دقیق و صحیح مهم است.

به طور کلی، "عاجز ماندن" یک اصطلاح مفید و پرکاربرد در زبان فارسی است که نیاز به توجه به قواعد دستوری و نگارشی دارد.