کلمه "فاتحه خواندن" در زبان فارسی به معنای خواندن فاتحه (دعای مخصوصی که برای درگذشتگان خوانده می‌شود) است. در نگارش این عبارت، نکات زیر را باید مد نظر قرار داد:

1. نوشتار صحیح: عبارت "فاتحه خواندن" به همراه "خواندن" به صورت یک فعل معین می‌آید و به همین دلیل باید به صورت دو کلمه‌ای نوشته شود.

2. استفاده از نشانهٔ فعل: فعل "خواندن" به معنای انجام عمل خواندن است و به همین دلیل می‌توان به وسائل مختلف مانند زمان آینده، گذشته و ... تغییر شکل دهد. به عنوان مثال:

   • من فاتحه می‌خوانم.
   • او فاتحه خوانده است.

3. نکات نگارشی:

   • اگر از این عبارت در ابتدای جمله استفاده می‌شود، نیاز به بزرگ‌نویسی «فاتحه» نیست مگر اینکه در محتوای خاصی مانند عنوان قرار گیرد.
   • در مکالمات رسمی یا متون مذهبی، این عبارت معمولاً به عنوان نشانه‌ای از احترام به درگذشتگان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
4. قید زمان: می‌توان برای مشخص کردن زمان عمل، قیدهای مختلفی مانند "امروز"، "دیروز" و غیره را به جمله افزود:
   • امروز فاتحه می‌خوانیم.

با توجه به این نکات، نوشتار و استفاده از "فاتحه خواندن" باید مطابق با قواعد نگارشی و دستور زبان فارسی انجام شود.

1. در مراسم یادبود، همه حاضرین فتحه خواندن و برای روح مرحوم دعا کردند.
2. بعد از فوت عزیزش، او به خانه رفت تا فاتحه بخواند و یاد او را گرامی بدارد.
3. در مسجد محله، هر هفته فاتحه خواندن برای اموات برگزار می‌شود تا روح آنها آرامش یابد.