کلمه "فاتحه‌خوانی" در زبان فارسی ترکیبی از دو بخش "فاتحه" و "خوانی" است. در اینجا به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با آن اشاره می‌شود:

1. تریب بحث واژه‌ای: "فاتحه" به معنی سوره فاتحه است که معمولاً در مراسم فاتحه‌خوانی و دعاخوانی خوانده می‌شود و "خوانی" به معنای خواندن است. لذا "فاتحه‌خوانی" به معنای خواندن سوره فاتحه در مراسم‌های مذهبی و یادبود است.

2. نوشتار درست: در زبان فارسی، در نوشتن ترکیب‌های مرکب، اگر دو بخش با هم ترکیب شوند، بر خط یا مانند "-ی" یا "-" به هم متصل می‌شوند. بنابراین صحیح‌ترین نوشتار "فاتحه‌خوانی" است.

3. استفاده در جمله: این کلمه معمولاً در متون مذهبی، اجتماعی و ادبیات مربوط به مجالس ترحیم، یادبود و مراسم مرتبط به کار می‌رود. مثال: "پس از مراسم خاکسپاری، فاتحه‌خوانی در منزل مرحوم برگزار شد."

4. نحو و کاربرد: "فاتحه‌خوانی" می‌تواند به عنوان اسم و فعالیت (فعل) به کار رود و در جملات مختلف به لحاظ نحو در جایگاه اسم قرار می‌گیرد.

با در نظر گرفتن این نکات، می‌توان از "فاتحه‌خوانی" در نوشته‌ها و صحبت‌های خود به شکل صحیح و مؤثر استفاده کرد.