عبارت "قابل اعتراض" در زبان فارسی به معنای این است که موضوع یا موضوعاتی وجود دارند که می‌توان به آنها اعتراض کرد یا آنها را به چالش کشید. در استفاده از این عبارت، چند نکته زبانی و نگارشی را می‌توان مد نظر قرار داد:

1. سازگاری با جملات: عبارت "قابل اعتراض" معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که اشاره به موضوعاتی دارند که امکان اظهار نظر یا انتقاد در مورد آنها وجود دارد. مثلاً: "این تصمیم قابل اعتراض است."

2. استفاده در نوشتار رسمی: این عبارت بیشتر در متون رسمی، حقوقی و اداری به کار می‌رود. بنابراین بهتر است در نوشتار غیررسمی از عبارات ساده‌تری استفاده کرد.

3. توجه به ساختار: این عبارت به صورت نoun+adjective است که "قابل" به عنوان صفت و "اعتراض" به عنوان اسم عمل می‌کند.

4. معنی دقیق: در مواقعی که این عبارت به کار می‌رود، بهتر است اشاره شود که چرا این موضوع قابل اعتراض است. مثلاً: "این حکم دادگاه به دلیل نادیده گرفتن حقوق متهم، قابل اعتراض است."

5. نکات نگارشی: هنگام نوشتن، باید از علائم نگارشی مناسب مانند کاما و نقطه برای تفکیک معنی استفاده کرد و در صورت لزوم، توضیحات بیشتری ارائه شود.

با رعایت این نکات، می‌توان به شکل بهتری از عبارت "قابل اعتراض" در متون فارسی استفاده کرد.