کلمه "اعتراض" در زبان فارسی به معنای مخالفت، نارضایتی یا ابراز عدم رضایت است. در نوشتار و نگارش این کلمه، برخی نکات قواعدی و نگارشی وجود دارد که عبارتند از:

1. جنس کلمه: "اعتراض" اسم است و به لحاظ معنایی به فعل "اعتراض کردن" وابسته است.

2. قیدها و ترکیبات: می‌توان "اعتراض" را به همراه قیدها و ترکیبات مختلف به کار برد. به عنوان مثال:

   • "اعتراض به سیاست‌های اقتصادی"
   • "اعتراض مدنی"

3. ساختار جملات: در جملات، "اعتراض" می‌تواند به عنوان

   • فاعل: "اعتراض مردم به تصمیمات دولت افزایش یافته است."
   • مفعول: "دولت به اعتراض‌های صورت گرفته توجه نکرد."

4. نحو و صرف: کلمه "اعتراض" به صورت مفرد و جمع (اعتراض‌ها) می‌توانند به کار روند.

5. نکات نگارشی: هنگام نگارش، به دقت در استفاده از ویرگول‌ها و نحوه چینش جملات توجه کنید. به عنوان مثال:

   • "اعتراض، در واقع، ابزاری برای بیان نظرات و شکایات است."
6. استفاده در متن: توجه داشته باشید که برای حفظ انسجام متن، "اعتراض" را با کلمات و عبارات مرتبط به کار ببرید که مفهوم را روشن کند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و به شکلی مؤثر از کلمه "اعتراض" در نگارش‌های خود استفاده کنید.

البته! در ادامه چند مثال برای استفاده از کلمه "اعتراض" در جملات آورده شده است:

1. شهروندان به سیاست‌های جدید دولت اعتراض کردند.
2. او در جلسه‌ی عمومی به تصمیمات هیئت مدیره اعتراض نمود.
3. اعتراضات عمومی به طور گسترده‌ای در خیابان‌های شهر برگزار شد.
4. معلم در برابر نمره‌ی پایینی که به او داده شده بود، اعتراض کرد.
5. گروهی از دانشجویان به افزایش شهریه‌ها اعلام اعتراض کردند.

اگر به مثال‌های بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!