کلمه «گواهی‌نامه» در زبان فارسی به معنای سندی است که تأییدکننده‌ چیزی باشد. قواعد نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه به شرح زیر است:

1. جداسازی بخش‌ها: کلمه «گواهی‌نامه» شامل دو بخش «گواهی» و «نامه» است که با استفاده از کسره (‌) جدا می‌شوند. این جداسازی نشان‌دهنده این است که «نامه» نوعی سند است که «گواهی» را تأیید می‌کند.

2. نوشتار صحیح: در نوشتار رسمی، بهتر است کلمه به صورت «گواهی‌نامه» نوشته شود تا از ابهام جلوگیری شود و مفهوم واضح‌تری منتقل کند.

3. استفاده در متن: در جملات مختلف می‌توان از این کلمه استفاده کرد به‌عنوان مثال:

   • «برای دریافت گواهی‌نامه، باید مدارک لازم را ارائه دهید.»
   • «گواهی‌نامه پایان دوره تحصیلات خود را دریافت کردم.»

4. نوع کلمه: «گواهی‌نامه» یک اسم است و می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول و... در جملات مختلف مورد استفاده قرار گیرد.

5. صرف و نحو: این کلمه به عوامل صرفی مانند جمع و مفرد نیز پاسخ می‌دهد. به عنوان مثال، جمع آن به صورت «گواهی‌نامه‌ها» خواهد بود.

با رعایت این نکات، می‌توان به درستی از کلمه «گواهی‌نامه» استفاده کرد.

1. من برای شرکت در دوره‌های آموزشی جدید، نیاز به یک گواهی نامه معتبر دارم.
2. بعد از اتمام مراحل آزمون، به من یک گواهی نامه اعطا شد که نشان‌دهنده مهارت‌هایم بود.
3. او پس از گذراندن دوره رانندگی، موفق به دریافت گواهی نامه گردید.