کلمه "لب گزیدن" در زبان فارسی به معنای "گزش یا نیش زدن لب" است و می‌تواند در موارد مختلفی به کار رود. در اینجا چند نکته دربارهٔ قواعد نگارش و نحوهٔ استفاده از این عبارت ذکر می‌شود:

1. استفاده از حروف پیوسته: در فارسی، کلمات ترکیبی معمولاً با حروف پیوسته و بدون فاصله بین آن‌ها نوشته می‌شوند. بنابراین "لب گزیدن" باید به صورت جدا از هم و با استفاده از حروف صحیح نوشته شود.

2. معنی کلمه: این عبارت به معنای نیش زدن یا گاز گرفتن لب می‌باشد و معمولاً در توصیف حالت‌هایی مانند خجالت یا اضطراب به کار می‌رود.

3. فعل و مصدر: "گزیدن" فعل است و در این عبارت به عنوان مصدر به کار رفته است. می‌توانید از این عبارت به شکل فعل در جملات استفاده کنید، مثل "او لبش را گزید".

4. ترکیب با قید و صفت: برای توصیف حالتی که در آن شخص لبش را می‌زند می‌توانید از قید و صفت استفاده کنید. مثلاً "او به‌طور ناخودآگاه لبش را گزید."

5. جملات توصیفی: در جملات توصیفی می‌توانید به صورت خلاصه و روشن از این عبارت استفاده کنید. برای مثال: "خجالت زده شد و لبش را گزید."

در کل، "لب گزیدن" یک عبارت ساده و معمولی است که نحوه استفاده آن بستگی به متن و موقعیت دارد و با رعایت اصول نگارشی می‌توان به درستی از آن استفاده کرد.

1. هنگامی که در جلسه امتحان استرس داشتم، ناخودآگاه لبم را گزیدم تا آرامش بگیرم.
2. او از شدت عصبانیت لبش را گزید و نتوانست خود را کنترل کند.
3. وقتی که خبر خوب را شنید، لبش را گزید تا بتواند از شادی بپرهیزد و خود را جمع و جور کند.