مه جبین

واژه «مه جبین» به معنای «چهره‌ای زیبا و دل‌انگیز» یا «پیشانی روشن» در زبان فارسی استفاده می‌شود. اگر بخواهیم به قواعد فارسی و نگارشی این کلمه بپردازیم، نکات زیر مهم‌اند:

1. طیف معنایی: «مه» به معنای «ماه» و «جبین» به معنای «پیشانی» است. این ترکیب به صورت مجازی برای توصیف زیبایی به کار می‌رود.

2. نوشتار: این کلمه باید به صورت یک عبارت جدا نوشت شود: "مه جبین".

3. علامت‌گذاری: در صورت ورود به جمله نیاز به رعایت قواعد نقطه‌گذاری است، به ویژه اگر در وسط جمله واقع شود.

4. جنس و نوع کلمه: این عبارت معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود و می‌تواند برای توصیف انسان‌ها یا چیزها به کار رود.

5. قافیه و تنوع در شعر: «مه جبین» به عنوان یک اصطلاح شعری، به وفور در ادبیات فارسی و اشعار شاعران بزرگ چون حافظ و سعدی به کار رفته و جایگاه ویژه‌ای دارد.

با رعایت این نکات، می‌توانیم از این کلمه به درستی و به زیبایی در نوشتار و گفتار استفاده کنیم.