موقع شناس

کلمه "موقع شناس" به معنای کسی است که به موقعیت‌ها و زمان‌ها توجه دارد و از این لحاظ هوشیار است. استفاده صحیح و نگارشی این کلمه طبق قواعد فارسی به این صورت است:

1. جدا یا متصل نوشتن: "موقع شناس" یک ترکیب متداول است و باید به صورت جدا نوشته شود.

2. استفاده از نشانه‌ها: اگر در جمله‌ای از این کلمه استفاده می‌کنید، باید به نشانه‌های نگارشی دقت کنید. مثلاً:

   • صحیح: او یک موقع شناس حرفه‌ای است.
   • نادرست: او یک موقع‌شناس حرفه‌ای است. (برخی ممکن است این کلمه را به صورت متصل بنویسند، اما این کار رایج نیست)

3. قواعد جمع و مفرد: در صورتی که بخواهید این کلمه را جمع ببندید، می‌توانید از "موقع‌شناسان" یا "موقع‌شناسی" استفاده کنید. مثلاً:

   • آنان موقع‌شناسان خوبی هستند.
   • علم موقع‌شناسی به ما کمک می‌کند.

4. نگارش در متن: در نوشتار رسمی، بهتر است از این ترکیب با دقت و در جملات رسمی استفاده نمایید.

5. توجه به سبک: در نوشتار ادبی یا غیررسمی، ممکن است استفاده از این کلمه به شکل یک عبارت توصیفی باشد که به مفهوم تاریخی یا فرهنگی آن اشاره می‌کند.

با رعایت این نکات می‌توان از "موقع شناس" به درستی در نوشته‌ها و گفتارها استفاده کرد.