کلمه "وظیفه‌خور" به معنای کسی است که فقط به انجام وظایف خود بسنده می‌کند و در کارها یا مسئولیت‌های خود فراتر نمی‌رود. در مورد نگارش و قواعد این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتار ترکیبی: "وظیفه" و "خور" به هم چسبیده نوشته می‌شوند و معمولاً با یک نیم‌فاصله (نیم‌فاصله شاخص) یا به‌طور کامل جدا (در نگارش‌های غیررسمی) به کار می‌روند. به‌عنوان مثال: "وظیفه‌خور".

2. نحوه استفاده: این کلمه معمولاً به‌عنوان صفت استفاده می‌شود و به فردی اشاره دارد که تنها به انجام وظایف خود اکتفا می‌کند. می‌توان آن را در جملات مختلف به کار برد:

   • "او یک فرد وظیفه‌خور است و هرگز از وظایف خود فراتر نمی‌رود."
   • "در این پروژه، نیاز به افرادی غیر از وظیفه‌خورها داریم که خلاقانه عمل کنند."

3. قواعد صرف و نحو: "وظیفه‌خور" به عنوان یک صفت به همراه اسم می‌آید و می‌تواند با "بودن" یا سایر افعال به کار رود:

   • "او وظیفه‌خور است."
   • "این فرد باید کمتر وظیفه‌خور باشد و بیشتر ابتکار عمل نشان دهد."
4. پرهیز از نادرست‌نویسی: از نوشتن آن به‌صورت جداسازی شده (مثل "وظیفه خور") یا با غلط‌های املایی پرهیز کنید، زیرا این موارد غیررسمی و نادرست محسوب می‌شوند.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی کلمه "وظیفه‌خور" را در نوشتار خود به کار ببرید.