کلمه "وظیفه‌شناس" در زبان فارسی به معنای فردی است که به وظایف و مسئولیت‌های خود به خوبی عمل می‌کند و در انجام آن‌ها جدیت دارد. در مورد استفاده و نگارش این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. آپیستوگرافی: کلمه "وظیفه‌شناس" از ترکیب "وظیفه" و "شناس" تشکیل شده است. بنابراین، باید دو جز آن به طور صحیح کنار هم قرار گیرند و بین آن‌ها از حرف‌ وصلی "-" استفاده شود.

2. استفاده درست: می‌توان این کلمه را به عنوان اسم و صفت به کار برد. مثلاً در جمله‌های زیر:

   • او یک فرد وظیفه‌شناس است.
   • باید وظیفه‌شناس باشیم و به کارهایمان به خوبی رسیدگی کنیم.

3. مراعات قوانین نگارشی: در جملات و متون فارسی، توجه به قواعد نگارشی دیگر نیز اهمیت دارد. به عنوان مثال، استفاده از نقطه و ویرگول، به کارگیری حروف بزرگ در ابتدای جملات و نگارش درست جمله‌ها.

4. تلفظ: این کلمه باید به صورت صحیح و با تأکید مناسب تلفظ شود. تلفظ صحیح آن "vazife-shenas" است.

استفاده و نگارش درست "وظیفه‌شناس" نشان‌دهنده دقت و تسلط شما بر زبان فارسی است.