کلمه «خوار داشتن» در زبان فارسی به معنای ذلیل کردن یا کم‌ارزش کردن فرد یا چیزی است. در استفاده از این کلمه و به‌خصوص در ایجاد قواعد نگارشی مناسب برای آن، می‌توان به نکات زیر توجه کرد:

1. نحو و ساختار جمله:

• «خوار داشتن» معمولاً به‌عنوان یک فعل مرکب به کار می‌رود. بنابراین باید در جملات به درستی تلفیق شود.
• مثال: «او همیشه دوستانش را خوار می‌داشت.»

2. زمان فعل:

• زمان فعل باید با توجه به زمان روایت تطبیق داده شود. مثلاً در زمان گذشته، حال یا آینده.
• مثال:
  • گذشته: «او خوار داشت.»
  • حال: «او خوار می‌دارد.»
  • آینده: «او خوار خواهد داشت.»

3. مفعول:

• معمولاً کلمهٔ «خوار داشتن» به یک مفعول نیاز دارد تا مشخص کند که چه کسی یا چیزی خوار می‌شود.
• مثال: «آن شخص به خاطر حرصش دیگران را خوار می‌داشت.»

4. نگارش صحیح:

• باید از لحاظ املایی و نگارشی به درستی نوشته شود. به‌خصوص باید توجه داشت که کلمه «خوار» با حرف «خ» و «داشتن» به‌درستی به هم متصل شود.

5. معانی و اصطلاحات:

• در متون ادبی و یا گفت‌وگوهای رسمی، می‌توان معانی و تعابیر مختلفی از «خوار داشتن» را به کار برد.
• مثال: «خوار داشتن دیگران نه‌تنها ناپسند است، بلکه تبعات منفی‌ای نیز خواهد داشت.»

با توجه به این نکات، می‌توان از «خوار داشتن» در نوشتار و مکالمه به‌طور مؤثر استفاده کرد.