کلمه "خوش و بش کردن" در زبان فارسی به معنای خوش‌وبش یا احوال‌پرسی است. در مورد قواعد نگارشی و استفاده از این کلمه می‌توان نکات زیر را مدنظر قرار داد:

1. نویسه‌نگاری: کلمه "خوش و بش" با فاصله نوشته می‌شود و به صورت "خوش و بش کردن" مربوط به عمل احوال‌پرسی یا گفتگوهای دوستانه است.

2. فارسی‌نویسی: در نگارش رسمی و ادبی، به‌جای "خوش و بش" می‌توان از معادل‌های دیگر مانند "احوال‌پرسی" استفاده کرد، اما برای گفتگوهای غیررسمی یا متون دوستانه مناسب است.

3. استفاده از فعل: فعل "کردن" باید به‌درستی به کلمه "خوش و بش" متصل شود. به‌عنوان‌مثال: "امروز به مهمانی رفتم و خوش و بش کردم."

4. جداسازی: در جمله‌ها و متن‌ها، "خوش و بش" باید به‌گونه‌ای که در جمله می‌آید به صورت جدا از کلمه "کردن" یا دیگر افعال استفاده شود.

5. فارسی معیار: در فارسی معیار، معمولاً از این ترکیب به‌عنوان یک اصطلاح رایج در محاورات استفاده می‌شود و نیازی به تغییر زبان یا تلفظ نیست.

به‌طور کلی، "خوش و بش کردن" یک اصطلاح محاوره‌ای است که به خوبی در مکالمات غیررسمی به کار می‌رود.