سازش پذیر

کلمه «سازش‌پذیر» یک واژه مرکب در زبان فارسی است که از دو بخش «سازش» و «پذیر» تشکیل شده است. برای استفاده صحیح و نگارش درست این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. فاصله: «سازش‌پذیر» بدون فاصله نوشته می‌شود و نیازی به کلمه دیگر ندارد که باعث جدا شدن آن شود.

2. نوشتار: حرف «ـ» (همزه) بین دو بخش «سازش» و «پذیر» برای نشان دادن اتصال دو بخش به کار می‌رود. این همزه نشان‌دهنده ترکیب معنایی واژه است.

3. معنای واژه: «سازش‌پذیر» به معنی توانایی یا قابلیت سازش کردن و پذیرش نظرات و شرایط دیگران است.

4. قید و صفت: این واژه به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند به افراد یا پدیده‌ها نسبت داده شود.

5. استفاده در متن: هنگام استفاده از این کلمه در متون کتبی یا گفتاری، توجه داشته باشید که بافت جملات باید به گونه‌ای باشد که معنا و مفهوم این کلمه به درستی منتقل شود. همچنین از لحاظ دستوری، باید با سایر اجزای جمله هماهنگی داشته باشد.

مثال: "او یک انسان سازش‌پذیر است و به راحتی با نظرات دیگران کنار می‌آید."

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه «سازش‌پذیر» را به درستی در نوشته‌ها و صحبت‌های خود به کار ببرید.