سازش دادن

کلمه "سازش دادن" در زبان فارسی به معنای رسیدن به توافق یا مصالحه است و در متون مختلف به‌طور متداول استفاده می‌شود. در اینجا چند نکته دربارهٔ قواعد و نگارش این کلمه آورده شده است:

1. از نظر نحوی:

   • "سازش دادن" یک ترکیب فعلی است که به معنای اقدام به سازش یا رسیدن به توافق است.
   • در جملات، این کلمه معمولاً به‌عنوان یک فعل مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند با فاعل، مفعول و قیدهای مختلف ترکیب شود.

2. نحوه استفاده:

   • در جملات مثبت: "او تلاش کرد تا با رقیب خود سازش دهد."
   • در جملات منفی: "او هرگز سازش نمی‌دهد."
   • در جملات سوالی: "آیا می‌توانیم در این موضوع با هم سازش دهیم؟"

3. فعل معادل:

   • فعل «سازش کردن» نیز معادل و کاربردی مشابه دارد.
4. نکات نگارشی:
   • هنگام نگارش، توجه به فاصله بین کلمات و استفاده از علائم نگارشی مناسب می‌تواند به وضوح متن کمک کند.
   • در متن‌های رسمی و غیررسمی، سعی کنید از کلمه "سازش دادن" به‌طور مناسب و با توجه به مخاطب استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌خوبی از کلمه "سازش دادن" در نوشتار خود استفاده کنید.