کلمه "لَن نُّشْرِکَ" جملگی از قواعد زبان فارسی و نگارشی به شرح زیر پیروی می‌کند:

1. تجزیه کلمه:

   • "لَن": قید نفی که به معنای "هرگز" یا "هرگز نخواهیم" است.
   • "نُّشْرِکَ": فعل مضارع از ریشه "شَرَکَ" به معنای "شرک آوردن" یا "شریک قرار دادن"، با ضضم تزکیه نسبت به فاعل مستتر (ما).

2. منطبق با قواعد نحوی فارسی:

   • این ساختار به صورت فعل منفی بیان شده است و به نوعی تمایز از زمان آینده و نیت بر عدم انجام عمل اشاره دارد.

3. نگارش صحیح:

   • این کلمه واژه‌ای عربی است و در نگارش فارسی، باید با دقت نسبت به قواعد نگارشی عربی استفاده شود. در این حالت، لازم است که از قواعد املای عربی پیروی شود.
4. معنی و مفهوم:
   • "لَن نُّشْرِکَ" به معنای "ما هرگز شرک نخواهیم آورد" است و گویای اعتقادهٔ قوی به یکتاپرستی است.

در نهایت، این کلمه به عنوان یک بخش از آیات قرآن کریم و کلام دینی استفاده می‌شود و فهم دقیق آن نیاز به آشنایی با متن و مفهوم کلی دین اسلام دارد.