کلمه "لَا نُشْرِکَ" یک ترکیب عربی است که به معنای "ما شریک نخواهیم کرد" یا "ما شرک نخواهیم ورزید" می‌باشد. در زبان فارسی، اگر بخواهیم به اصول نگارشی و قواعد زبان فارسی درباره این کلمه اشاره کنیم، نکات زیر قابل توجه است:

1. نویسه‌نگاری: در فارسی، استفاده از حروف الفبای عربی (مانند عین، غین، قاف و ...) معمولاً در متون دینی و ادبیات عربی رایج است. اما در نگارش فارسی به صورت عمومی، استفاده از معادل‌های فارسی توصیه می‌شود.

2. ترجمه و معادل‌یابی: به جای استفاده از ترکیب عربی، می‌توانیم از معادل‌های فارسی آن مانند "شرک نمی‌ورزیم" یا "ما شریک نخواهیم کرد" استفاده کنیم.

3. قواعد انتخاب واژه: در متون فارسی، انتخاب واژه‌هایی که به اعتقادات، فرهنگ و سبک نوشتاری فرد نزدیک‌تر است، کمک می‌کند تا متن بهتر درک شود.

4. ساختار جملات: مفهوم جملات باید به گونه‌ای باشد که قرابت بیشتری با گویش فارسی داشته باشد. بنابر این، استفاده از جملات ساده و شفاف توصیه می‌شود.

در نتیجه، در نگارش متون فارسی، به جای عبارت" لَا نُشْرِکَ" بهتر است از معادل فارسی آن استفاده شود تا مفهوم برای خواننده بیشتر روشن باشد.