کلمه "ذکر کردن" در زبان فارسی یک فعل مرکب است که به معنی یادآوری، یاد کردن یا بیان موضوعی به کار می‌رود. در نگارش این کلمه و استفاده از آن، چند نکته نگارشی و قواعدی وجود دارد:

1. نحوه نوشتار: "ذکر کردن" به صورت جداگانه نوشته می‌شود و از دو بخش "ذکر" و "کردن" تشکیل شده است.

2. نوع فعل: "ذکر کردن" یک فعل فعال است و به صورت ماضی، مضارع و امر قابل صرف است. برای مثال:

   • ماضی: ذکر کردم، ذکر کردی
   • مضارع: ذکر می‌کنم، ذکر می‌کنی
   • امر: ذکر کن، ذکر کنید

3. استفاده در جملات: این کلمه می‌تواند در جملات مختلف به کار رود. مثلاً:

   • او در جلسه درباره موفقیت‌هایش ذکر کرد.
   • لطفاً یادآوری کنید که من باید این موضوع را ذکر کنم.

4. قید و صفات: می‌توان برای توصیف بهتر از قیدها و صفات بهره برد. به عنوان مثال:

   • او به‌طور مرتب ذکر می‌کند.
5. توجه به رسم‌الخط: در نوشتن، به تطابق فعل با فاعل و زمان آن دقت کنید تا جمله از نظر نگارشی صحیح باشد.

با رعایت این نکات می‌توانید از "ذکر کردن" به درستی و به شکل مناسبی استفاده کنید.

1. در جلسه‌ی امروز، او به ذکر کردن نکات مهم پروژه پرداخت تا همه اعضا در جریان جزئیات قرار بگیرند.
2. نوشتن خاطرات روزانه به ذکر کردن لحظات خوب زندگی کمک می‌کند و انسان را به یادآوری آن‌ها تشویق می‌کند.
3. معلم از دانش‌آموزان خواست تا در پایان کلاس، مقاله‌های خود را برای ذکر کردن منابع مورد استفاده بررسی کنند.