عبارت "شایان ذکر است" یک عبارت رسمی و محترمانه در زبان فارسی است که عمدتاً در نوشتارهای رسمی، مقالات علمی، گزارش‌ها و همچنین مکاتبات اداری به کار می‌رود. این عبارت به معنای این است که نکته‌ای مهم یا قابل توجه باید به مخاطب یادآوری شود. در ادامه چند قاعده و نکته نگارشی و استفاده از این عبارت بیان می‌شود:

1. موقعیت استفاده: این عبارت معمولاً در میانه یا انتهای جملات به کار می‌رود و معمولاً به دنبال آن، توضیح یا نکته‌ای مهم بیان می‌شود.

   مثال: "شایان ذکر است که این تحقیق بر مبنای داده‌های معتبر و جدید انجام شده است."

2. نکته دستوری: "شایان" به معنی "قابل" یا "شایسته" و "ذکر" به معنی "گفتن" است. بنابراین، ساختار آن به گونه‌ای است که نشان‌دهنده اهمیت موضوع مورد اشاره است.

3. رسمیت: به دلیل رسمی بودن این عبارت، از آن در مکاتبات غیررسمی یا محاوره‌ای پرهیز کنید. به جای آن می‌توانید از ترکیبات ساده‌تری استفاده کنید.

4. سادگی و وضوح: هنگام استفاده از این عبارت، سعی کنید به وضوح موضوعی که شایان ذکر است را توضیح دهید تا مخاطب به راحتی متوجه منظور شما شود.

5. اجتناب از اضافات: دقت کنید که هنگام استفاده از "شایان ذکر است"، اطلاعات اضافی و بی‌ربط ارائه ندهید. باید نکته‌ای خاص و مرتبط را مطرح کنید.

6. زبان و بیان: در نوشتار خود، زبان را متناسب با مخاطب انتخاب کنید. اگر متن برای مخاطبان عمومی است، ممکن است بهتر باشد از زبان ساده‌تر استفاده شود.

با رعایت این قواعد، می‌توانید به طور مؤثر از عبارت "شایان ذکر است" در متن‌های خود بهره ببرید.