کلمه "سطحی بودن" به معنی بی‌عمق یا سطحی در نظر گرفتن یک موضوع یا مسئله است. در اینجا به چند نکته در مورد استفاده و نگارش این عبارت اشاره می‌کنم:

1. نحو (ساختار نحوی): "سطحی بودن" یک ترکیب اسمی است که شامل صفت "سطحی" و فعل "بودن" است. می‌توان از آن به عنوان یک اسم استفاده کرد، مثلاً: "سطحی بودن اندیشه‌ها".

2. نقطه‌گذاری: اگر بخواهید از این ترکیب در جملات استفاده کنید، دقت کنید که جملات به درستی نقطه‌گذاری شوند. مثلاً: "سطحی بودن در تحلیل مسائل اجتماعی می‌تواند به اشتباهات بزرگی منجر شود."

3. هم‌نشینی کلمات: معمولاً "سطحی بودن" با افعالی مانند "معلول بودن"، "منجر شدن" و "تجربه کردن" به کار می‌رود. مثلاً: "سطحی بودن تفکر برخی افراد می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند."

4. جملات توصیفی: می‌توانید از "سطحی بودن" برای توصیف ویژگی‌های یک موضوع استفاده کنید. مثلاً: "عمق فکر و دیدگاه‌ها مهم‌تر از سطحی بودن آنهاست."

با رعایت این نکات، می‌توانید "سطحی بودن" را به درستی و با دقت در متون فارسی به کار ببرید.