کلمه "عبور کردن" در زبان فارسی به معنای عبور از یک مکان یا شرایطی به کار می‌رود. در اینجا برخی از قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. فعل مرکب: "عبور کردن" یک فعل مرکب است که از یک اسم (عبور) و یک فعل (کردن) تشکیل شده است. در جمله‌ها می‌توان از آن به‌عنوان یک فعل استفاده کرد.

2. حالت‌های مختلف: این فعل می‌تواند در زمان‌های مختلف صرف شود. به عنوان مثال:

   • حال: من عبور می‌کنم.
   • گذشته: من عبور کردم.
   • آینده: من عبور خواهم کرد.

3. قید و صفت: می‌توان با استفاده از قیدها و صفات مختلف، معنای دقیق‌تری به جمله داد. مثلاً:

   • عبور سریع کردن
   • عبور آرام کردن

4. مفعول: معمولاً بعد از "عبور کردن" می‌توان اسم یا کلمه دیگری به عنوان مفعول بیاوریم:

   • مثال: "من از خیابان عبور می‌کنم."

5. پیشوند و پسوند: این کلمه می‌تواند با پیشوندها و پسوندهای مختلف ترکیب شود تا معانی جدیدی ایجاد کند، گرچه در حال حاضر "عبور" معمولاً به‌صورت مستقل استفاده می‌شود.

6. استفاده استعاری: کلمه "عبور کردن" می‌تواند به‌صورت استعاری نیز به‌کار رود، مانند عبور از مشکلات یا دشواری‌ها.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "عبور کردن" به درستی و به شیوه‌ای نگارشی استفاده کرد.