در ذكر آل محمد

امیرالمومنین (ع) در خطبه 239

و من خطبة له عليه السلام يذكر فيها آل محمد عليهم السلام - هُمْ عَيْشُ الْعِلْمِ وَ مَوْتُ الْجَهْلِ يُخْبِرُكُمْ حِلْمُهُمْ عَنْ عِلْمِهِمْ (وَ ظَاهِرُهُمْ عَنْ بَاطِنِهِمْ) وَ صَمْتُهُمْ عَنْ حِكَمِ مَنْطِقِهِمْ لَا يُخَالِفُونَ الْحَقَّ وَ لَا يَخْتَلِفُونَ فِيهِ هُمْ دَعَائِمُ الْإِسْلَامِ وَ وَلَائِجُ الِاعْتِصَامِ بِهِمْ عَادَ الْحَقُّ فِى نِصَابِهِ وَ انْزَاحَ الْبَاطِلُ عَنْ مَقَامِهِ وَ انْقَطَعَ لِسَانُهُ عَنْ مَنْبِتِهِ عَقَلُوا الدِّينَ عَقْلَ وِعَايَةٍ وَ رِعَايَةٍ لَا عَقْلَ سَمَاعٍ وَ رِوَايَةٍ فَإِنَّ رُوَاةَ الْعِلْمِ كَثِيرٌ وَ رُعَاتَهُ قَلِيلٌ

از خطبه‏هاي آن حضرت است كه در آن خاندان محمد (ص) را ياد كند - آنان دانش را زنده كننده‏اند، و ناداني را ميراننده، بردباري‏شان شما را از دانش آنان خبر دهد و برون آنان از نهان و خاموش بودن‏شان از حكمت بيان. نه با حق ستيزند و نه در آن خلاف دارند، ستونهاي دينند و پناهگاهها - كه مردمان را - نگاه مي‏دارند. حق به آنان به جاي خود بازگرديد، و باطل از آنجا كه بود رانده شد و زبانش از بن بريد. دين را چنانكه بايد، دانستند و فرا گرفتند و به كار بستند، نه كه تنها آن را شنفتند و به ديگران گفتند كه راويان دانش بسيارند، ليكن پاسداران آن اندك به شمار.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، خطبه 239