اندوه غزای محمد بن ابی بکر

امیرالمومنین (ع) در حکمت 317

وَ قَالَ عليه السلام لَمَّا بَلَغَهُ قَتْلُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي بَكْرٍ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ - إِنَّ حُزْنَنَا عَلَيْهِ عَلَى قَدْرِ سُرُورِهِمْ بِهِ إِلَّا أَنَّهُمْ نَقَصُوا بَغِيضاً وَ نَقَصْنَا حَبِيباً

(و چون خبر كشته شدن محمد پسر ابو بكر بدو رسيد فرمود:) - اندوه ما بدو همچند شادماني آنهاست، جز كه از آنان دشمني كاست و از كنار ما دوستي برخاست.

منبع: نهج البلاغه، ترجمه مرحوم محمد دشتی (ره)، 1385، چاپ اول، انتشارات جلوه کمال، حکمت 317