نقش یک واژه (دستور زبان)

عمری که رود بی تو نمی بایدم آن عمر / می بایدم آن عمر دگر باره قضا کرد (قضا کردن عمر: جبران مافات)

پرسش من راجع به نقش " َم" ها است. نظر خودم این است که م نخست متمم است: نمی بایدم آن عمر = چنین عمری برای من نمی باید. ولی اطمینان ندارم. اگر امکان دارد نقش م دوم را هم بگویید. (فکر میکنم مضاف الیه است ولی شک دارم.)

عمری که رود بی تو نمی بایدم آن عمر / می بایدم آن عمر دگر باره قضا کرد

من این گونه این بیت را مرتب می کنم:

عمری که بی تو رود [و بی تو سپری شود] برای من بایسته نیست.

بر من واجب است که قضای [روز های از دست رفته ی عمر خویش را] به جا آورم.

در این تحلیل [برخلاف قسمتی از پاسخ باران و نیز برخلاف پاسخ خطرناک نخست که تعجب نمی کنم چرا تاکنون پاک نشده!!] 《م》 ها نه تنها شناسه فعل نیستند بلکه به دلیل اینکه پس از حروف اضافه می آیند [بر و برای] نقش متممی دارند.

بیت اول :

نمی بایدم آن عمر

معنی: برای من آن عمر نمی باید؛ پس ( َم) ضمیر متممی هست (متمم اسمی) { جواب خودتون صحیحه}

بیت دوم :

می بایدم آن عمر دگر باره قضا کرد

معنی: من می باید (فاعل محذوف دوباره من) آن عمر را دوباره جبران کنم؛ «من»(مَ) ضمیر فاعلی هست

سلام.

قاعدتا کلمات نمی بایدم و می بایدم، کلمات رایج در زبان فارسی نیستند. بلکه جهت اقتضای شعری شاعران، گاهی به کار برده می شوند.

طبق ساختار کلمه، این واژگان، فعل مضارع اخباری مثبت و منفی هستند، و م در آنها، شناسه ی فعل به شمار می رود.

نقش این واژگان را باتوجه به معنایشان، در جمله بررسی می کنیم؛

معنای ابیات:

عمری از من، که بدون تو ، سپری می شود، نباید از عمر من ، باشد (عمر، در این مصراع، متمم است، چون بعد از حرف اضافه از امده است.)

پس باید آن عمری را که بدون تو سپری کردم، جبران نمایم (عمر، در این مصراع، چون قبل را، آمده، مفعول است.)