با سلام و قبولی طاعات
این دو واژه در معنای کلی، یکی هستند: ابر (موجود در آسمان).
اما با توجه به جنس یا همان ریشه ی این دو واژه، طبیعتا مثل سایر واژه ها تفاوت هایی ظریف باهم دارند.
بدین شرح:
1. غمام:
این لغت، از ماده ی (غ م م) ماخوذ گشته است و به معنای (پوشاندن چیزی ) است.
وجه تسمیه ی لغت غمام به ابر، این است که: ابر، موجب پوشش آسمان یا ستارگان یا خورشید و نور آن می شود.
از این جهت، برخی لغویون معتقدند که : غمام، یعنی ابری که باران زا نباشد، بلکه فقط پوشاننده و سایه افکن باشد.
واژه ی غمام، ۴ مرتبه در قرآن ذکر شده است.
۲. سحاب:
این لغت از (س ح ب) ماخوذ گشته است. و به معنای (کشیدن چیزی) می باشد.
وجه تسمیه ی این لغت به سحاب، آن است که : در فضای آسمان، به وسیله ی باد جابه جا می شود و حرکت می کند. یا به عبارتی، کشیده می شود.
لغویون لغت سحاب را هم بر ابر باران زا اطلاق می کنند ، و هم بر ابر غیر باران زا.
واژه ی سحاب، ۹ بار در قرآن ذکر شده است.