کلمه "پیشانی‌دار" ترکیبی است که از دو بخش "پیشانی" و "دار" تشکیل شده است. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی این کلمه، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. ترکیب واژه: "پیشانی" به معنای قسمتی از سر است که در جلو قرار دارد و "دار" به معنای داشتن یا برخوردار بودن است. بنابراین "پیشانی‌دار" به معنای کسی یا چیزی است که پیشانی دارد.

2. نوشتار: طبق قواعد نوشتاری فارسی، حروف "ی" در ترکیب‌های متصل، مانند "پیشانی‌دار"، به صورت میانه اتصال و به شکل "ی" نوشته می‌شود. در اینجا "ی" به عنوان لینک بین دو بخش استفاده شده است.

3. تکیه و تنوع: این کلمه ممکن است در زمینه‌های مختلف به کار برود و معانی مختلفی داشته باشد. بنابراین توجه به زمینه استفاده آن ضروری است.

4. علامت‌گذاری: چون "پیشانی‌دار" یک واژه مرکب است، باید به صورت یکدست و بدون فاصله نوشته شود.

5. قواعد صرفی: استفاده از این کلمه در جملات باید به صورت صحیح زبان‌شناسی و مطابق با ساختارهای دستوری انجام شود. به عنوان مثال می‌توان گفت: "او یک کتاب پیشانی‌دار دارد."

با در نظر داشتن این نکات، می‌توان از "پیشانی‌دار" به درستی و به طور مؤثر در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

1. پسر بچه با کلاه پیشانی‌دارش به پارک رفت و دوستانش را دعوت کرد تا با هم بازی کنند.
2. در مراسم عروسی، عروس با یک تاج پیشانی‌دار زیبا درخشید و توجه همه را به خود جلب کرد.
3. در ادبیات فارسی، شخصیت‌های مهم معمولاً با ویژگی‌های خاصی مانند چهره‌ی پیشانی‌دار و زیرک توصیف می‌شوند.